بررسی فراوانی مخاطرات شغلی و عوامل مؤثر بر آن در پرستاران بیمارستان های غیر آموزشی سیرجان و بافت در سال ۱۳۹۰

مقدمه: مخاطرات شغلی یکی از مهمترین مشکلات کشورهای در حال توسعه است. در این میان بیمارستان­ها از پرمخاطره­ترین مراکز ارائه خدمات سلامت و پرستاری از جمله شغل­های پر تنش به شمار می­رود. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان مخاطرات شغلی و عوامل موثر بر آن در پرستاران انجام شد. روش ها: این مطالعه مقطعی در سه بیمارستان­ غیر آموزشی سیرجان و بافت در سال 1390 انجام گرفت. حجم نمونه 200 نفر بود که به روش طبقه­ای - تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده­ها، پرسشنامه بود و داده­ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون مجذور کای و آزمون دقیق فیشر در نرم افزار spss نسخه 19 تحلیل گردید. نتا یج: فراوانی نسبی آگاهی از اقدامات ایمنی 5/98% ،رعایت اقدامات ایمنی 0/86% و درک کارکنان از ایمنی وسایل و تجهیزات 5/99% بود. فراوانی آسیب­های جسمی و روانی پرستاران به ترتیب 0/95% و 6/88% بود و هیچ­یک از پرستاران مورد تهاجم فیزیکی قرار نگرفته بودند. بین جنس، تحصیلات، سابقه کار و بیمارستان، با فراوانی عوارض جسمی در پرسنل و بین فراوانی آگاهی با نوع استخدام رابطه معنی­دار پیدا شد. آگاهی پرستاران در بخش اورژانس نسبت به بخش­های دیگر کمتر بوده و بیشترین عوارض روانی در پرسنل بخشccu  (100%) و اورژانس (1/94%) ایجاد شده بود. بحث و نتیجه گیری: نتایج بیانگر وجود آسیب­های جسمی و روانی در تعداد زیادی از پرسنل می­باشد. لذا به مدیران توصیه می­شود با هزینه کردن بودجه مناسب جهت فراهم نمودن تجهیزات لازم، نسبت به کاهش مخاطرات شغلی پرستاران اقدام نمایند.